Skip to main content

Dla pacjenta

Stany nagłe. Zagrożenie życia

Stany nagłe bezpośrednio zagrażające życiu to:

  • utrata przytomności,
  • zaburzenia świadomości,
  • drgawki,
  • nagły, ostry ból w klatce piersiowej,
  • zaburzenia rytmu serca,
  • nasilona duszność,
  • nagły ostry ból brzucha,
  • uporczywe wymioty,
  • gwałtownie postępujący poród,
  • ostre i nasilone reakcje uczuleniowe (wysypka, duszność) będące efektem zażycia leku, ukąszenia, czy użądlenia przez jadowite zwierzęta,
  • zatrucia lekami, środkami chemicznymi czy gazami,
  • rozległe oparzenia,
  • udar cieplny,
  • wyziębienie organizmu,
  • porażenie prądem,
  • podtopienie lub utonięcie,
  • agresja spowodowana chorobą psychiczną,
  • dokonana próba samobójcza,
  • upadek z dużej wysokości,
  • rozległa rana będąca efektem urazu,
  • urazy kończyn dolnych, uniemożliwiające samodzielne poruszanie się.

W stanach nagłych świadczenia opieki zdrowotnej udzielane są niezwłocznie i bez skierowania, a pacjent ma prawo skorzystać z pomocy pielęgniarki, położnej, lekarza, czy też szpitala, którzy nie mają podpisanej umowy z Funduszem.

Ratownictwo medyczne

Bezpośrednim ratowaniem zdrowia i życia w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego zajmują się lekarze, pielęgniarki i ratownicy medyczni w ramach systemu ratownictwa medycznego.

Stanem nagłego zagrożenia zdrowotnego, jest stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogorszenia zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U.2013.757 jednolity tekst z późn. zm.)

Aby wezwać pogotowie ratunkowe, należy zadzwonić:

  • z telefonu stacjonarnego na numer 999,
  • z telefonu komórkowego na numer 999 lub 112.

Najważniejsze informacje, które należy podać po zgłoszeniu dyspozytora:

  • dokładne miejsce zdarzenia (adres, lokalizacja, punkty orientacyjne),
  • powód wezwania,
  • kto potrzebuje pomocy,
  • kto wzywa zespół ratownictwa medycznego.

Należy odpowiadać na pytania dyspozytora, dostosować się do jego zaleceń w zakresie udzielenia pierwszej pomocy. Przyjęte wezwanie powinno zostać potwierdzone przez dyspozytora.

Po przyjeździe na miejsce wezwania, ratownicy udzielają choremu pierwszej pomocy i – gdy jest taka potrzeba – zawożą go do szpitala. Pacjent nie decyduje o tym, do którego szpitala zostanie przewieziony. Udzielający pomocy doraźnej zespół ratownictwa medycznego transportuje bowiem chorego do najbliższej placówki, wskazanej przez dyspozytora lub koordynatora medycznego.

Izba przyjęć

W przypadku subiektywnego poczucia zagrożenia życia lub w sytuacjach nagłych pacjent ma prawo skorzystać z pomocy doraźnej w szpitalnej izbie przyjęć bez skierowania. W razie konieczności pacjent jest w izbie zabezpieczany medycznie i transportowany do innej, specjalistycznej placówki. Izba przyjęć nie jest miejscem, w którym udzielane są porady planowe. Świadczenia planowe pacjent może otrzymać w ciągu dnia, w trybie ambulatoryjnym, u swojego lekarza rodzinnego lub lekarza specjalisty. W izbie przyjęć udzielane są świadczenia wyłącznie w trybie nagłym. 

Szpitalny oddział ratunkowy (SOR)

W szpitalnym oddziale ratunkowym udzielana jest pomoc chorym znajdującym się w stanie zagrożenia zdrowia i życia, np. z powodu wypadku, urazu, czy też zatrucia. Do szpitalnego oddziału ratunkowego pacjent może zgłosić się bez skierowania. Nie obowiązuje rejonizacja. Pomoc udzielana jest niezależnie od miejsca zamieszkania pacjenta i miejsca zdarzenia.

Ze świadczeń szpitalnego oddziału ratunkowego nie należy korzystać w celu uzyskania:

  • recepty na stosowane przewlekle leki,
  • konsultacji specjalistycznych i badań dodatkowych, poza niezbędnymi w danym momencie,
  • zwolnienia lekarskiego, wniosku do ZUS, skierowania do sanatorium oraz innych zaświadczeń i druków medycznych niezwiązanych z aktualnym zachorowaniem.

Szpitalny oddział ratunkowy jest przeznaczony dla pacjentów wymagających pomocy w stanie nagłym, ale nie zastępuje lekarza podstawowej opieki zdrowotnej ani lekarza poradni specjalistycznej.

Pierwsza pomoc

oznacza wstępne zaopatrzenie poszkodowanego i jego zabezpieczenie do czasu przybycia służb ratowniczych lub do czasu zgłoszenia się do punktu pomocy doraźnej czy lekarza pierwszego kontaktu.

Więcej na temat pierwszej pomocy na stronie http://www.zdrowie.lodzkie.pl.

Na ratunek